ด้วยจิตใจที่บอบช้ำจากการทำงาน “จ็องมิน” จึงเก็บตัวอยู่แต่ในบ้านเป็นเวลาเกือบหนึ่งปี จนกระทั่งวันหนึ่งในฤดูร้อน ในที่สุดจองมินก็ตัดสินใจออกจากบ้านและบังเอิญไปเจอ “สตูดิโอโซโย” สตูดิโอปั้นเซรามิกที่มองเผินๆคล้ายคาเฟ ใครเลยจะรู้ว่า ณ สถานที่แห่งนี้ จองมินไม่เพียงได้ใช้มือสัมผัส ขึ้นรูป และเผาอบดินเหนียวจนกลายเป็นเซรามิก แต่ยังได้แบ่งปันเรื่องราวและความเจ็บปวดระหว่างเธอและ “โจฮี” เจ้าของสตูดิโอและเหล่าสมาชิกคนอื่น ๆ รวมทั้งได้กำลังใจและความช่วยเหลือจากสมาชิกแต่ละคนในรูปแบบแตกต่างกันไป แต่ละฤดูกาลที่ผ่านพ้นจองมินได้รับประสบการณ์ใหม่และได้แก้ปมในใจไปทีละเปลาะ จนเกิดความมั่นใจและกล้าที่จะใช้ชีวิตอีกครั้ง…ราวกับเธอได้ค่อย ๆ ปั้นและเผาอบชีวิตของตัวเธอขึ้นมาใหม่