นอกจากถุงเครื่องรางบรรจุเหรียญแล้ว ศาสตราจารย์โรคุโจได้ต่อยอดแผนการทดลองอีกขั้นด้วยการแจกนาฬิกาข้อมือวัดระดับความพึงพอใจของลูกค้าร้านเซนิเท็นโด ทีมวิจัยจึงนำเครื่องมือดังกล่าวไปมอบให้แก่ผู้มีโอกาสไปเยือนร้านขายขนมวิเศษ ทั้งเด็กชายผู้ซื้อ “โมจิเนื้อหอม” เพราะอยากเป็นหนุ่มป๊อบในชั้นเรียน และเด็กหญิงที่ได้ครอบครอง “มะนาวกาลเวลา” ที่ช่วยให้เวลาเดินเร็วขึ้นหรือช้าลงได้ดั่งใจ สถาบันวิจัยต้องการข้อมูลส่วนนี้ไปเพื่ออะไร แล้วเบนิโกะที่เริ่มระแคะระคายจะสืบรู้แผนการนี้หรือไม่