หลัง พ.ศ. 2475 ชาวอีสานเข้ามามีส่วนร่วมและแสดงออกในเวทีการเมืองระดับชาติมากขึ้น การตื่นตัวทางการเมืองของชาวอีสานพัฒนาการต่อเนื่องยาวนานกลายเป็นส่วนหนึ่งของรัฐชาติสมัยใหม่ ผ่านการบูรณาการเชิงอำนาจ การบูรณาการเชิงพื้นที่ และการบูรณาการเชิงความคิด แม้ว่าภายหลังการรัฐประหาร พ.ศ. 2490 จะส่งผลให้บทบาทของนักการเมืองอีสานที่มีความโดดเด่นหลายคนต้องถึงจุดจบ “แต่กระนั้นพลังการเคลื่อนไหวของมวลชนในภาคอีสานได้ถูกจุดประกายและหยั่งรากลึกลงแล้ว การต่อสู้ของพวกเขายังดำเนินต่อไปจากรุ่นสู่รุ่นตราบที่ระบอบอำนาจนิยมและปัญหาความทุกข์ยากของชาวอีสานยังคงดำรงอยู่”