เรื่องราวของอาหารการกินในสังคมไทยที่สัมพันธ์กับกระแสโลกาภิวัตน์ ตั้งแต่ภาวะ “การกินขาด” และ “การกินเกิน” ที่เป็นปรากฏการณ์ต่อเนื่องมาจากหลักโภชนาการสมัยใหม่ โครงสร้างทางเศรษฐกิจสังคมที่ส่งผลต่อ “รสหวาน” ให้เปลี่ยนจากน้ำตาลพื้นบ้านมาสู่น้ำตาลอุตสาหกรรม หรือการกลายพันธุ์ของ “อาหารฟาสต์ฟู้ด” ที่แม้จะทำให้วิถีการบริโภคทันสมัยขึ้น แต่ก็มาพร้อมกับสถานะผู้ร้ายในวงการสุขภาพ นอกจากนี้ อาหารยังถูกส่งออกในรูปแบบของการทูตวัฒนธรรมที่ไปพร้อมกับวัฒนธรรมบันเทิง ซึ่งสร้างแรงดึงดูดใจให้คนกินอาหารของชาติต่างๆ ทั่วโลกในชั่วข้ามคืน หรือที่เรียกว่า “ซอฟต์พาวเวอร์”